بررسی تأثیر میزان به‌کارگیری مدیریت زمان بر فرآیندهای مدیریت دانش در مدارس (مطالعه موردی: دبیرستان‌های ناحیه یک کرج)

     زمان، پدیده‌ای لغزنده، فرار، غیرمحسوس و ناپایدار است و سرمایه‌ای بی‌شکل و بی‌وزن است که باید آن را حس کرد و به دام انداخت. ازاین‌رو ضرورت دارد که با تغییر نگرش و برداشت خود نسبت به زمان آن را سرمایه‌ای محدود، اما دست‌یافتنی و مهار کردنی تلقی کرد (به پژوه، 1380). مدیریت زمان در حقیقت، مدیریت زندگی، مدیریت فردی و مدیریت بر خود است. این پژوهش سعی دارد تا به بررسی تأثیر مدیریت زمان بر فرآیندهای مدیریت دانش در آموزش‌وپرورش و به‌ویژه در مدارس دوره متوسطه بپردازد؛ بنابراین پس از بیان ادبیات نظری در ارتباط با فرآیندهای مدیریت زمان و تأثیر آن بر مدیریت دانش و ارائه مدل مورداستفاده، ضمن بررسی متغیرهای تحقیق پس از ارزیابی روایی و پایایی پرسش‌نامه نسبت به توزیع آن را در جامعه موردنظر مبادرت و آنگاه از طریق رگرسیون و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS فرضیات تحقیق ارزیابی و عوامل اثرگذار رتبه‌بندی شده است. بر اساس آزمون فرض‌های انجام‌شده همه متغیرهای مدیریت زمان رابطه معنا‌داری با مدیریت دانش دارند و از لحاظ اولویت‌بندی، رهبری دارای بیشترین اولویت و برنامه‌ریزی در رتبه دوم قرار دارد و دو متغیر کنترل و سازماندهی از اولویت یکسان برخودارند.